Сафари Лаоцуншан

Кӯҳи Лаоҷун, воқеъ дар ноҳияи Луанчуан, шаҳри Луоян, музофоти Ҳенан, яке аз кӯҳҳои маъруфи Даосистӣ дар Чин ва яке аз рамзҳои муҳими фарҳанги Чин аст. Ба наздикӣ, ширкати мо тасмим гирифт, ки фаъолияти дастабинӣ ташкил кунад ва кӯҳи Лаоҷунро ҳамчун таъинот интихоб кард. Мо аз ин фаъолияти дастаҷамъӣ бисёр чизҳо ба даст овардем, ки он на танҳо мубодилаи эмотсионалии байни ҳамкоронро афзоиш дод, балки ба мо фаҳмиши амиқтари кори дастаро дод.

Пеш аз хама, манзараи табиии кухи Лаоцун моро осуда ва шод мегардонад. Ба куллаи кух баромада, ба куххои гирду атроф, осмони кабуду абрхои сафед ва насими мулоим нигох карда, бу-зурги табиатро хис мекунем. Дар чунин шароит мо ташвишу фишори корро дар кор раҳо карда, худро хушбахт ҳис мекунем ва ҳамкорони гирду атрофамонро бештар қадр мекунем. Дар чунин мухити табий мо кувваи коллективро чукуртар хис мекунем ва ахамияти кори коллективиро дарк мекунем.

Сониян, мо аз маданияти даосй дар кухи Лаоцзюнь бисьёр бахра бурдаем. Кӯҳи Лаоцун яке аз зодгоҳҳои даосизми Чин аст. Дар кух бисьёр маъбадхо ва маъбадхои кадими даосй мавчуданд. Ин биноҳои қадимӣ пур аз гузаргоҳҳои таърихӣ ва мероси фарҳангӣ мебошанд. Дар рафти тамошои ин ёдгорихо мо на танхо аз амики маданияти анъанавии Хитой шинос шудем, балки суботкории халки Хитойро дар эътикод ва саъю кушиши маънавии худ хис кардем. Ин ба мо водор мекунад, ки хар як аъзои коллектив эътикод ва саъю кушиши худро дорад. Танҳо бо эҳтироми ҳамдигар мо метавонем бо ҳамдигар беҳтар кор кунем.

Ниҳоят, раванди кӯҳнавардӣ ба кӯҳи Лаоҷун моро водор сохт, ки аҳамияти кори дастаҷамъиро дарк кунем. Ҳангоми кӯҳнавардӣ баъзе ҳамкорон ба дигарон кӯмак мекарданд, ки даст ба даст гиранд, баъзе ҳамкорон рӯҳбаланд ва дастгирӣ мекарданд ва баъзе ҳамкорон ҳамаро барои ёфтани роҳи беҳтарини кӯҳнавардӣ бурданд. Ин гуна ёрй ва хамкорй моро водор мекунад, ки кувваи кори коллективро нагзтар фахмем ва инчунин сахми хар як аъзои коллективро бештар ба назар гирем.

Умуман, мо аз ин фаъолияти дастаи сохтани Лаоцуншан манфиати зиёд гирифтем. Исрохат кардан дар манзарахои табиат, хис кардани чозибаи маданияти даосй, дарк намудани ахамияти кори коллектив моро водор кард, ки кувваи коллектив ва ахамияти коллективонаро чукуртар фахмем. Умедворам, ки мо метавонем дастовардҳоро аз ин фаъолияти дастаҷамъӣ ба кор баргардонем, бо ҳамдигар беҳтар ҳамкорӣ кунем ва якҷоя пешравӣ кунем.